Dag 7

Door het ruige West-Ierse landschap zijn we verder gereden naar het volgende hoogtepunt van onze reis: de ruige Cliffs of Moher. Deze klippen strekken zich uit over zo’n 7 km en op het hoogste punt zijn ze 214 meter. Ze steken loodrecht uit de Atlantische zee omhoog. Indrukwekkend om te zien!

Het natuurgebied waar we doorheen zijn gereden heet The Burren. Het is bezaaid met stenen die nog afkomstig zijn van een tropische oceaan die ooit 360 miljoen jaar geleden over Ierland lag. Het lijkt net een maanlandschap. Vreemd om te zien en om overheen te lopen. De stenen bestaan uit allemaal lagen. Dit is veroorzaakt door de ijstijd. Door de verschuivingen van de gletsjers zijn alle stenen en fossielen uit de vroegere oceaan samengedrukt.

We hebben de dag afgesloten in een openluchtmuseum genaamd Bunratty Folk Park & Castle. Hier hebben we een indruk gekregen van een typisch 19e-eeuws Iers dorp met een kasteel en 24 woningen. De school was bijzonder om te zien. Twee kleine lokalen, één voor de meisjes en één voor de jongens. Hier kregen maar liefst 80 leerlingen les! In ieder huisje brandde de kachel. In Ierland branden ze geen hout, maar turf. We konden het dus niet erg lang uithouden om een huisje te bezichtigen.
Turf wordt trouwens nog steeds gebruikt voor de verwarming, koken en om heet water uit de kraan te laten komen. Overal in Ierland zie je zakken liggen waar turf in ligt te drogen. Dit moet namelijk zo’n anderhalf jaar drogen eer het gebruikt kan worden.

We overnachten twee nachten in het stadje Castleisland. Morgen bezoeken het uiterlijke Zuidwesten van Ierland.